Buikloop
Door: Eva
Blijf op de hoogte en volg Eva
27 September 2012 | Bangladesh, Dhaka
Om dit reisverslag 'Diarree' te noemen vond ik iets te ver gaan, maar aangezien het deze week subject nr. 1 was, kan ik er niet om heen.
Afgelopen maandag zijn we dan eindelijk voor het eerst naar het ziekenhuis geweest. We kregen eerst een rondleiding waarbij we onze supervisors hebben ontmoet en we de verschillende afdelingen hebben gezien. Voorwaarde om opgenomen te worden is dat je diarree hebt. De afdelingen zijn ingedeeld op de mate van uitdroging van de patiënt en eventuele co-morbiditeiten. Verder is er een kinderafdeling en een intensive care. Op de IC lagen vooral hele jonge kindjes die sterk ondervoed waren, uitgedroogd en bijvoorbeeld ook nog een longontsteking of hersenvliesontsteking hadden.
Na onze rondleiding zijn we met onze supervisor van deze week, Dr. Islam, naar de emergency ward geweest. Hij heeft ons geleerd hoe we severe dehydrated patients moeten beoordelen. Het klinkt cliché, maar om je voor te stellen hoe zo'n SEH eruit ziet moet je het mee maken. De visachtige geur die rondom nauwelijks bij bewustzijn zijnde patiënten hangt terwijl infuuszakken leeglopen in dunne armpjes. Om de meter staat een bed met een gat erin en daaronder een emmer.
Na dit onderwijs, de lunch (wederom kip met rijst) en een sessie in de bieb zouden we thee gaan drinken met Jill en onze supervisors. Dachten wij. Toen we aankwamen bleek de halve staff van het ziekenhuis en een fotograaf uitgenodigd. Er was thee, koffie, cake, ijsjes en spring rolls (rare combi, maar wel lekker!). We kregen een applaus en moesten op de foto, echt een heel bizarre situatie maar wel erg leuk.
Toen we naar huis wilden, bleek het enorm te regenen buiten. Een tropische regenbui waar je u tegen zegt. We reden via de Airport Road, waar we eigenlijk niet langs mochten vanwege hevige protesten, richting huis. Gelukkig waren alle duizenden demonstranten weggespoeld en konden we veilig de stad in om wat kleding te halen.
In een klein winkeltje met 3 buitengewoon vriendelijke verkopers heeft iedereen uiteindelijk voor 1400 taka (nog geen 14 euro) een op maat gemaakte broek, tuniek en sjaal weten te kopen. Toen we naar buiten stapten bleek er een hele kudde kinders buiten de deur op ons te wachten. De klassieke 'zielige-kindjes-knuffel-foto's' werden gemaakt en onze koekjes werden met liefde in ontvangst genomen. Ondertussen was er een hele file van Riksja's, scooters en auto's ontstaan omdat al hun bestuurders stonden toe te kijken. We besloten maar snel richting guesthouse te gaan hoewel dat een hele opgave is zonder je enkel te breken in een gat of te blijven steken in laaghangende elektriciteitskabels.
De volgende dag weer een dagje ziekenhuis met onze begeleider en nu ik heb ontdekt dat de 'P' een 'F' moet voorstellen, kan ik hem al veel beter verstaan. Met 'iep' is 'if' and 'giep' is 'give' kwam ik al een heel stuk verder. We hebben elke dag van half 9 tot ongeveer 5 een vol programma wat om 10.00 uur, 12.30 uur en 15.00 uur wordt onderbroken voor thee of lunch.
's Avonds vlak voor het eten voelde ik me niet goed dus ben ik op bed blijven liggen. De rest van de nacht heb ik zo'n beetje wakker gelegen en tot 5x toe boven een emmer gehangen. Ondertussen bleek iedereen op Sanne na ziek te zijn geworden en nu, anderhalve dag later, heb ik eindelijk voldoende energie om m'n blog bij te werken. Ik ben vooral erg misselijk geweest maar vandaag heb ik weer een klein beetje gegeten en het lijkt wat beter te gaan. Onze artsen waren wat overbezorgd en wilden ons gisteren eigenlijk een paar uur opnemen ter observatie maar gelukkig mochten we na het drinken van wat 'green coconutwater' naar huis om bij te komen. We zijn in ieder geval in goede handen met de beste 'diarreedokters' om ons heen en ik hoop dat iedereen snel weer helemaal fit is. Ik zal weer wat van me laten horen als ik meer heb gezien dan de binnenkant van m'n klamboe.
Afgelopen maandag zijn we dan eindelijk voor het eerst naar het ziekenhuis geweest. We kregen eerst een rondleiding waarbij we onze supervisors hebben ontmoet en we de verschillende afdelingen hebben gezien. Voorwaarde om opgenomen te worden is dat je diarree hebt. De afdelingen zijn ingedeeld op de mate van uitdroging van de patiënt en eventuele co-morbiditeiten. Verder is er een kinderafdeling en een intensive care. Op de IC lagen vooral hele jonge kindjes die sterk ondervoed waren, uitgedroogd en bijvoorbeeld ook nog een longontsteking of hersenvliesontsteking hadden.
Na onze rondleiding zijn we met onze supervisor van deze week, Dr. Islam, naar de emergency ward geweest. Hij heeft ons geleerd hoe we severe dehydrated patients moeten beoordelen. Het klinkt cliché, maar om je voor te stellen hoe zo'n SEH eruit ziet moet je het mee maken. De visachtige geur die rondom nauwelijks bij bewustzijn zijnde patiënten hangt terwijl infuuszakken leeglopen in dunne armpjes. Om de meter staat een bed met een gat erin en daaronder een emmer.
Na dit onderwijs, de lunch (wederom kip met rijst) en een sessie in de bieb zouden we thee gaan drinken met Jill en onze supervisors. Dachten wij. Toen we aankwamen bleek de halve staff van het ziekenhuis en een fotograaf uitgenodigd. Er was thee, koffie, cake, ijsjes en spring rolls (rare combi, maar wel lekker!). We kregen een applaus en moesten op de foto, echt een heel bizarre situatie maar wel erg leuk.
Toen we naar huis wilden, bleek het enorm te regenen buiten. Een tropische regenbui waar je u tegen zegt. We reden via de Airport Road, waar we eigenlijk niet langs mochten vanwege hevige protesten, richting huis. Gelukkig waren alle duizenden demonstranten weggespoeld en konden we veilig de stad in om wat kleding te halen.
In een klein winkeltje met 3 buitengewoon vriendelijke verkopers heeft iedereen uiteindelijk voor 1400 taka (nog geen 14 euro) een op maat gemaakte broek, tuniek en sjaal weten te kopen. Toen we naar buiten stapten bleek er een hele kudde kinders buiten de deur op ons te wachten. De klassieke 'zielige-kindjes-knuffel-foto's' werden gemaakt en onze koekjes werden met liefde in ontvangst genomen. Ondertussen was er een hele file van Riksja's, scooters en auto's ontstaan omdat al hun bestuurders stonden toe te kijken. We besloten maar snel richting guesthouse te gaan hoewel dat een hele opgave is zonder je enkel te breken in een gat of te blijven steken in laaghangende elektriciteitskabels.
De volgende dag weer een dagje ziekenhuis met onze begeleider en nu ik heb ontdekt dat de 'P' een 'F' moet voorstellen, kan ik hem al veel beter verstaan. Met 'iep' is 'if' and 'giep' is 'give' kwam ik al een heel stuk verder. We hebben elke dag van half 9 tot ongeveer 5 een vol programma wat om 10.00 uur, 12.30 uur en 15.00 uur wordt onderbroken voor thee of lunch.
's Avonds vlak voor het eten voelde ik me niet goed dus ben ik op bed blijven liggen. De rest van de nacht heb ik zo'n beetje wakker gelegen en tot 5x toe boven een emmer gehangen. Ondertussen bleek iedereen op Sanne na ziek te zijn geworden en nu, anderhalve dag later, heb ik eindelijk voldoende energie om m'n blog bij te werken. Ik ben vooral erg misselijk geweest maar vandaag heb ik weer een klein beetje gegeten en het lijkt wat beter te gaan. Onze artsen waren wat overbezorgd en wilden ons gisteren eigenlijk een paar uur opnemen ter observatie maar gelukkig mochten we na het drinken van wat 'green coconutwater' naar huis om bij te komen. We zijn in ieder geval in goede handen met de beste 'diarreedokters' om ons heen en ik hoop dat iedereen snel weer helemaal fit is. Ik zal weer wat van me laten horen als ik meer heb gezien dan de binnenkant van m'n klamboe.
-
27 September 2012 - 13:32
Rozemarijn:
Heet die man oprecht dr. Islam? xD
Jeetje eef, naar allemaal, heel veel beterschap! xx -
27 September 2012 - 14:32
Jacomine:
Weer een mooi verhaal Eef, je maakt wat mee daar.Je gaat trouwens wel erg ver in je inlevingsvermogen naar de patiënten. Misselijkheid en diarree, je bent nu een echte ervaringsdeskundige. Dat is dus wel goed voor je relatie met de patienten, je weet nu in ieder geval wat zij doormaken! XXX -
27 September 2012 - 14:41
Eva Schippers:
Haha. Zo heten ze bijna allemaal, Roos. Met nog minstens één naam ervoor :)
Goed hè, mam! Dat zei onze supervisor ook al ;) En fijn dat je het 3x hebt neer gezet haha. -
27 September 2012 - 14:53
Inge:
Hee Eef,
Het klinkt erg gaaf allemaal! Op de buikloop na dan... Marrakech all over again ;).
Hopelijk knap je snel weer op. Geniet ervan!
Liefs Inge -
27 September 2012 - 15:10
Arne:
Wat een schijtzooitje daar. Gelukkig ben je solidair! -
27 September 2012 - 16:07
Linda:
Nou maar hopen dat het vanaf vandaag wat beter gaat!
Want na het stukje 'inleven', zou het fijn zijn als je het stukje 'actie' ook nog mag meemaken ;)
Dus een beterschapskusje! -
04 Oktober 2012 - 19:45
Lenneke Veldhuis:
Ha Eva,
Kreeg van je ouders deze site en was wel nieuwsgierig, dus even "genoten"van jouw belevenissen. Wat een andere wereld! Ik hoop dat het voor jou bij één keer solidair zijn, blijft. Veel succes daar en ik zal je blijven volgen. -
04 Oktober 2012 - 20:00
Edwin En Carolien:
Tja zonder diarree ben je niet in Bangladesh geweest..... hoeveel loperamide had je bij je? ;-) -
07 Oktober 2012 - 08:44
Eva Schippers:
Bedankt voor alle leuke reacties!
Edwin en Carolien, ik had gelukkig niet zoveel nodig ;)
Heb een nacht lopen braken en toen was ik leeg haha. ORS was harder nodig :P
Ik zal proberen vanavond weer een nieuw verslag te plaatsen! :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
