Glibberende golfplaten en Johnny in de jungle. - Reisverslag uit Dhaka, Bangladesh van Eva Schippers - WaarBenJij.nu Glibberende golfplaten en Johnny in de jungle. - Reisverslag uit Dhaka, Bangladesh van Eva Schippers - WaarBenJij.nu

Glibberende golfplaten en Johnny in de jungle.

Door: Eva

Blijf op de hoogte en volg Eva

07 Oktober 2012 | Bangladesh, Dhaka

Na lange tijd eindelijk weer een update van mij. Iedereen is weer fris, fruitig en fit dus na een week diarree was het nu tijd voor de luchtweginfecties.

Onze begeleider van deze week was de charismatische doch stotterende Dr. Chisti die als een soort superhero over de afdelingen vloog. Hij had altijd een schare van minstens 15 mensen om zich heen die ontzettend tegen hem op keken. Helaas betekende die mensenmassa wel dat we erg weinig konden verstaan van wat hij vertelde en daarnaast waren we hem met enige regelmaat kwijt. Na een week van 8.30 uur tot 17.00 alleen maar rondes lopen met hem waren we dan ook gesloopt. Toch hebben we wel wat interessante patienten gezien waaronder een jongetje met het Syndroom van Down en verscheidene HIV-patienten op een andere afdeling. Deze laatste afdeling was erg leuk omdat er een enthousiaste, vrouwelijke arts was die ons veel vragen stelde wat het heel leerzaam maakte. Wat wel enigszins bijzonder was, was het feit dat er een patient met besmettelijke tuberculose in een kamertje naast al deze HIV-patienten (met een zwak immuunsysteem) lag!

Ondertussen hebben we ook meerdere keren kennis gemaakt met het rijden op een Riksja. Met de armpjes in elkaar gehaakt, bil aan bil doodsangsten uitstaan terwijl een mannetje van max. 1.50 m. ons tussen het razende verkeer door manoeuvreert. Meestal met een dusdanige omweg dat je net zo goed lopend had kunnen gaan. Als kleine kinderen in de achtbaan hebben we soms zitten gillen als we weer eens bijna uit de bocht vlogen.

Vorige week hebben we met Lisa van stichting Vialisa heerlijke koffie (met cinnamon rolls!) gedronken in de Starbucks van Bangladesh. Lisa's stichting helpt kansarme jongeren in de sloppenwijken van Dhaka. Ze krijgen onder andere Engelse les en naailes. Deze week zijn we met haar naar de slums gegaan om te kijken hoe het er daar aan toe gaat.
De sloppenwijken waar 1 miljoen Bengalen wonen zijn echt overweldigend. Ondanks dat het op het eerste gezicht een chaotisch doolhof met veel vuilnis lijkt is het een behoorlijk georganiseerde buurt. Het is een echte wijk met verschillende winkeltjes en voorzieningen, verzameld onder een enorm dak van golfplaten. De Bengalen die hier wonen betalen huur aan een welvarende huurbaas en een keer in de zoveel tijd krijgen ze water uit de slangen die overal liggen. We werden hartelijk ontvangen met 'Hooow aar joe?' door een steeds groter wordende groep kinderen. Zij loodsen ons door een wirwar van voedselwinkels, kappers, riksja-garages, werkplaatsen en NGO's. Terwijl wij door de modder glibberden was een kudde kinderen in diezelfde modder fanatiek aan het voetballen. Bij Lisa's stichting aangekomen zagen we een lilakleurig onderkomen met daarin een creche, een schooltje en een naaiklasje. We hebben even rond gekeken hoe het er daar aan toe ging. Het ziet er netjes uit maar er is zeker nog veel werk te verrichten. We zijn van plan in oktober terug te komen om haar docenten les te geven over hygiene en sanitatie.

Donderdagavond werden we opgehaald door Johnny en Mr. Moon van het reisbureau voor een tripje naar Sylhet in het Noord-Oosten van Bangladesh. Johnny is een 25-jarige flapdrol met piposchoenen en Mr. Moon zal ongeveer net zo oud zijn maar lijkt door z'n snor en z'n eeuwige gerochel minstens 50. Ergens halverwege hebben we onze local guide opgepikt en kwamen we na een lange rit eindelijk in Syhet aan. Onderweg hebben we het hele repertoire van Kinderen voor Kinderen, K3 en Guus Meeuwis gezongen waarbij onze Bengaalse vrienden continu uit de maat mee klapten. Onze gids, die tevens fan is van Justin Bieber en de Vengaboys, bracht nog een werkelijk waar tenenkrommende versie van John Denver's 'You fill up my senses' ten gehore dus we waren blij dat we er waren.
Aangekomen waande ik me even in het paradijs. Weg van alle drukte, chaos, smog en herrie van Dhaka-city. Met alleen nog frisse lucht en het getsjilp van krekels zijn we dan ook snel in ons bamboehuisje in slaap gevallen. We merkten meteen dat de temperatuur een stuk aangenamer is dan in Dhaka. Terwijl Lieneke en ik net in bed kropen, hoorden we naast ons Lauren in paniek onze gids bellen omdat ze met een gekko in haar klamboe zat opgesloten maar daarna keerde de rust terug.

De volgende ochtend konden we uitslapen om daarna te ontbijten met, jawel, een banaan (en ik heb hem nog opgegeten ook!) en pannenkoekjes met groenten. Hierna naar de theeplantages gereden langs vele rijstvelden en ananasplantages. Door kleine dorpjes waar vooral Hindoestanen wonen en er dus vanzelfsprekend allerlei loslopende koeien op de weg liggen.
Eerst hebben we een fabriek bekeken waar we het hele proces van theeproductie konden zien en vooral konden ruiken. Daarna zijn wij glijdend door de modder en koeienpoep naar een klein familiebedrijfje gegaan waar ze sjaals weefden. We hebben vanzelfsprekend de Bengaalse economie hier goed gestimuleerd.
Hierna zijn we naar Sri Mongol gereden voor lunch om daarna naar een tribal village te gaan. Dit was een klein dorpje waar men vooral geld verdient met het verkopen van Betel nuts en bladeren. Op dit verslavende goedje wordt gedurende de hele dag door vrijwel alle Bengalen gekauwd met als resultaat een onaantrekkelijke, oranje glimlach. Het dorp was omgeven door een jungleachtig bos vol met enorme bomen met haast nog grotere bladeren. Overal liepen inwoners met enorme manden op hun hoofd en in het midden was een groep van zo'n 30 jongens fanatiek aan het voetballen. Vlak nadat ik door 3 dolle kiddo's werd geramd, ontmoetten we een 18-jarige jongen die een boyband had. Hij liet ons vol trots z'n stoffige gitaren en kapotte drumstel zien waarna we een uitermate valse gitaarsolo te horen kregen. Maar wel ontzettend leuk om te zien hoe zo'n 'modern' iets in zo'n rurale setting bestaat.
Terug in onze cottage lekker gegeten met de meest verrukkelijke ananas ooit als toetje om daarna nog even te kaarten en ons bedje in te duiken.

De volgende dag zijn we met een soort vissersbootje wezen varen op een soort ondergelopen weiland vol met waterlelies en her en der een eenzame visser. Dit was echt ontzettend leuk om een keer mee te maken ondanks dat we bijna met bootje en al omkiepten toen er een spin in de boot bleek te zitten.
De afgelopen dagen hebben er verscheidene huge kakkerlakken in onze kamer gezeten, waaronder een in Lieneke's klamboe. Niet fijn. Toen we uiteindelijk de 'echte' jungle in gingen hebben we dan ook onze sokken over onze broek getrokken tegen eventueel ongedierte. Niet mooi. Wel functioneel. In de rimboe aangekomen hebben we onze fauna-ervaringen maar meteen wat verder uitgebreid. Nadat we eerder al de befaamde vleermuizen met een spanwijdte van minimaal een meter hebben gezien, konden we nu ook reuzespinnen, bloedzuigers en slangen aan ons lijstje toevoegen.
Onze gids stond om de 10 meter stil met een 'Stttt! Spiders!' wat mij behoorlijk irriteerde en ik had er dan ook weinig vertrouwen in dat we naast vieze beesten nog ander wild life zouden zien. Na 10 minuten hoorden we echter toch wat ritselen en verscheen de eerste gibbon in een boom. Uiteindelijk hebben we een stuk of 10 apen inclusief baby aap vlak boven onze hoofden zien rondslingeren en dat was echt heel tof! Toen onze harige soortgenoten naar beneden begonnen te plassen omdat ze ons zat waren zijn we maar vertrokken.
Helaas moesten we toen toch terug naar Dhaka. Een urenlange rit met veel stilstaan en mega nodig naar de wc moeten.

Vandaag zijn we op de Nutrition unit begonnen met de allerliefste begeleider ooit, Dr. Sayeeda. Ze heeft ons heel veel vertelt over de afdeling. Verder hebben we vooral heel veel dunne en kleine kindjes gezien. Het ergste geval wat we tot nu toe hebben gezien was een meisje van 4 jaar wat nog geen 6 kg woog. Echt heel indrukwekkend om zo'n zwak kindje te zien. Ik ben heel benieuwd wat de rest van de week ons brengt.

Voor de mensen die een kaartje verwachtten. Ik heb ze geschreven maar het versturen kost 43 euro per kaart. Iets aan de hoge kant, dus jullie krijgen ze als ik thuis ben!

Voor zover deze veel te lange reisblog. Ik hoop dat jullie het nog een beetje leuk vinden om te lezen en ik probeer snel weer een nieuwe te plaatsen!

  • 07 Oktober 2012 - 19:41

    Jacomine:

    Het is weer een vermakelijk verhaal Eef, en het leest heel prettig aaneen stuk door. Toch wel beter dan Skype soms, met al die onderbrekingen en storingen en een stem alsof je in een vissenkom zit! Zet je er ook nog weer een paar foto's op? Kus!

  • 07 Oktober 2012 - 20:15

    Tanja:

    Leuk verhaal Eefie! Gaaf zeg die apen die boven je hoofd slingerde haha. Veel plezier en succes nog. Dikke kus! xx

  • 08 Oktober 2012 - 09:24

    Linda:

    Wat gaaf allemaal!!
    En fijn dat je weer helemaal gezond bent ;) Ik ben ook heeeel benieuwd naar foto's!
    Veel plezier Eef <3

    xx

  • 09 Oktober 2012 - 12:56

    Thijs:

    Eefske!

    Leuk verhaal hoor. Echt tof. Leest inderdaad vermakelijk. Veel plezier nog en groetjes daar!

    XX

  • 13 Oktober 2012 - 13:53

    Lenneke Veldhuis:

    Wat een indrukken. Je zult 's nachts wel in je bedje tollen! Fijn om te lezen dat het je goed gaat en dat je zoveel mooie en minder mooie dingen mee maakt.
    Groetjes,
    Lenneke

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Eva

Actief sinds 20 Sept. 2012
Verslag gelezen: 321
Totaal aantal bezoekers 6364

Voorgaande reizen:

21 September 2012 - 03 November 2012

Tropische geneeskunde in Bangladesh

Landen bezocht: